ABD Başkanlık sisteminin örneğin bir kraliyet sisteminden ya da diktatörlükten farklı olmasını sağlayan, sistemin demokratik işlemesini mümkün kılan özelliğinin fren ve denge sistemi olduğu söylenir. Ozellikle son on yılda bu konu üzerine yazanlar, başkanlik sisteminin frensiz ve dengesiz bir durumda iş gördüğünü ifade ediyorlar. Konu ile ilgili birkaç güncel yazı aşağıda..
Obama's 32 Czars
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/07/29/AR2009072902624.html
Dana D. Nelson "Bad for Democracy: Why Presidency Undermines the Power of People" başlıklı kitabında başkanların birer süper kahramana dönüşme serüvenini anlatıyor. Kitap üzerinden kendisiyle yapılan bir söyleşi için:
http://www.utne.com/2008-09-01/Politics/Presidential-Power-to-the-People.aspx
Dana D. Nelson'un buradaki önemli tesbiti dünyanın her yerinde seksenli yıllardan itibaren yürütmenin yasamaya karşı giderek güç kazanmasi durumu. Ona göre bu tarihsel bir eğilim ve parti tercihi ile ilgili değil. Örneğin bu anlamda Obama Bush'tan daha "demokrat" da değil.
Neslon şöyle bitirmiş: "democracy doesn’t have to be about strong national unity but can be about a productive, highly functioning disunity."
Yürütmenin artan gücüne dair bu tartışmaya bir de yurttaşların siyasete karşı artan ilgisizliği eklenmeli..Bu tartışmayı en iyi yapan kitaplardan birisi Francis Fox Piven'in:
Why Americans Don't vote, and why politicians want it that way..
http://www.amazon.com/Why-Americans-Still-Dont-Vote/dp/0807004499/ref=ntt_at_ep_dpi_5
Frensiz ve dengesiz, yasama karşısında giderek güçlenen yürütme erki, siyasete ilgilerini kaybeden ve hatta oy bile vermeyen yurttaşlar..Ne dersiniz acaba demokrasi ve diktatorlük arasinda ki mesafe daralıyor mu (ya da zaten böyle bir mesafe hiç olmamışmıydı)?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder